Ook voor mij is het tijd om openlijk stelling te nemen. Ik kan en zal doorgaan met in hoofdzaak plantaardig eten, mijn afval scheiden, minder consumeren en me uitspreken over zaken die me niet bevallen (zoals mijn blog ‘Worden we geregeerd door goedkope hamlappen?’), maar zelfs als we dit met z’n heel velen doen is dit niet genoeg. En is meer burgerprotest nodig. Klimaatactivisme, ja. En dus overweeg ik me aan te sluiten bij Extinction Rebellion (update: ik heb me aangemeld). Want ik ben het zo eens met mensen als Katja Herbers en Bénédicte Ficq die stellen dat het pas radicaal is om níks te doen tegen klimaatverandering. Ik ben nog in de fase van veel lezen, van me informeren. Voor mij is heel belangrijk dat de protesten te allen tijde vreedzaam en geweldloos zijn. Niets doen is echter geen optie meer, en het beleid van de huidige regerering gaat het verschil met zekerheid niet maken. Wie weet kan ik me ook nog nuttig maken als fotograaf. Openlijk stelling nemen is mijn eerste stap. Ik ben het volledig eens met Bénédicte Ficq die in een interview stelde: ‘Ik vind dat de klimaatcrisis een noodtoestand is. En als die zich voordoet dan moet je daarnaar handelen. Ook als advocaat’ (interview in Trouw). En voordat ik nu iedereen over me heen krijg: ja, ik vlieg (nog) voor mijn werk en ja, dat vind ik een lastig punt. Ik kan daarmee stoppen, als individu. Maar dat gaat geen zoden aan de dijk zetten. Groeiend klimaatactivisme hopelijk wel, al zijn we er (te?) laat mee. Ik wil hoop houden.