Ik onderstreep vaak in boeken als iets mij raakt. En dat vind ik tegelijkertijd altijd zonde. Voelt toch een beetje als verminken van die zorgvuldig opgemaakte pagina’s. Zeker als je het – zoals ik gisteren – doet in het zonnetje in de tuin, waardoor je warm geworden goedkope pen nog gaat lekken ook. Deze keer was het een boek waarin ik wel aan de gang kon blijven, met mijn vlekkende streepjes.

Het rondbazuinen dat klimaatverandering niet bestaat – een hoax is - wordt eindeloos via social media herhaald in dezelfde kringen die ‘niet aan corona doen’, zoals Isa Kriens. ‘Angst creëren voor een onzichtbare vijand’, zegt Kriens in de camera, vanuit comfortabele ligstand op roze beddengoed. Pardon? Onzichtbaar?